expositie agenda | galerie DNA

HUIDIGE EXPOSITIE

21 april t/m 21 mei 2022

Estrellita Bartelsman

Marjoke van Kamp

'Breaking Landscape'

Over Estrellita

De schilderkunst van Estrellita Bartelsman wordt gevoed door haar affiniteit met architectuur. Voor het opbouwen van een compositie gebruikt zij blokvormen en vlakken die ze met zorg en toewijding verbindt tot een hecht bouwwerk. Maar er is ook ruimte voor poëtische toevoegingen en wendingen.

Bartelsman brengt levend wit, helder oranjerood, okertinten en andere kleurnuances (soms dekkend soms transparant) laag voor laag aan op het linnen.

De handelingen en ingrepen die Bartelsman tijdens het proces aanbrengt zijn moeiteloos te traceren. De dialoog met de materie is terug te vinden in het spel van schilderkunstige acties en reacties.

Van een bijzondere orde is de synthese van twee ogenschijnlijk verschillende stijlen die zij in een deel van haar schilderijen tot stand brengt.

De assimilatie van lyrisch abstracte invloeden en geometrische abstractie manifesteert zich sterk in een aantal schilderijen. Het kwetsbare en persoonlijke handschrift versmelt hier met het constructieve karakter van de geometrische abstractie. De behoefte aan schrijven is vergroeid met rationele ordeningsprincipes. Het resultaat van deze synthese doet denken aan een solide gemetselde muur waarop klimplanten of verweringsprocessen organische sporen achter laten.

In de schilderkunst van Bartelsman is interactie tussen vlakken en vormen bepalend. Vormen, vlakken en kleuren bevragen en versterken elkaar. Diffuse en strakke kleurvlakken gaan relaties met elkaar aan gaan.

Bartelsman wikt en weegt. Elk schilderij groeit langzaam maar zeker naar een resultaat waarin een perfecte balans tussen de beeldelementen gegarandeerd is en verdere ingrepen ongewenst zijn omdat ze de orde maar zouden verstoren

(Tekst: Wim van der Beek)

Marjoke van Kamp over haar werk

In 2002 begon ik aan een 2-jarige opleiding bij de SKE (Stichting Kreatieve Edukatie) in Amsterdam. Ik werkte nog, er was geen andere aanleiding dan te onderzoeken hoe het met mijn creatieve mogelijkheden gesteld was, dat kon maar van pas komen. Ik heb daar een ader aangeboord waarvan ik het bestaan niet wist. Vanaf het eerste moment was ik gegrepen, de grote zoektocht kon beginnen. Die schoot aanvankelijk alle kanten uit, tekenen, schilderen, papier dat op alle mogelijke manieren werd bewerkt, collage, keramiek, geen lijn in te krijgen en altijd weer de vraag: hoe gaat dit verder, blijft dit of verdampt mijn inspiratie. Niet gebeurd.
Inmiddels ben ik zo'n 20 jaar verder. Ik heb hier en daar opleidingen gevolgd, o.a. in Duitsland waar ik in de tussentijd 6 jaar verbleef. Daar had ik mijn eerste exposities en ik verkocht ook nog eens.
Inmiddels ben ik zo'n 6 jaar terug in Nederland en is de randstad ingewisseld voor het oosten des lands. Ik werk nu met name met hout, kistjes, afvalhout, stukken boom die ik in het bos verzamel. 3 D soms, de vorm en de kleuren bepalen het werk. Soms komt er een „tiny portrait“ uit mijn handen, vaak niet groter dan een luciferdoosje. Ik ben op zeker moment begonnen houten plattegronden te maken van de huizen waarin ik in de loop van mijn leven heb gewoond, de vorm en de kleur zijn bepalend. Toen ontstonden er houten gebouwtjes, "tiny houses" en er kwamen grotere werken tot stand. Een beperking is de afmeting van mijn werkkamer (4x4 m), ik kan dromen van een flink atelier dat mij de mogelijkheid biedt om groter te gaan werken.

In galerie DNA exposeer ik objecten, geïnspireerd op architectonische vormgeving.

VERWACHT

27 mei t/m 3 juli 2022

Eline Achterhuis

'Kracht en kwetsbaarheid'

Eline over deze expositie 'Kracht en Kwetsbaarheid'

Dit werk gaat over ‘mens’. Ik ben omringd door ze en met ze verbonden. Ik kan niet zonder ze en soms ook niet met ze. Soms ben ik afhankelijk van ze en enkelen ook van mij. Ze maken me blij, verdrietig, boos of gelukkig. Ze zijn een onderdeel van mijn leven. ‘Kracht en Kwetsbaarheid’ gaat over individuen die je zomaar tegen zou kunnen komen. Van nature hebben ze kenmerken en eigenschappen meegekregen, maar wie zijn ze? Zie ik ze zoals ze zijn? ‘Mens’ uit je omgeving. De imperfecte, emotievolle, stoere, mooie, kwetsbare, natuurlijke, ambitieuze, terughoudende, lieve, aanhankelijke, afwijzende, blije, boze, eenzame of onthande….. mens. Als ik op straat om me heen kijk zie ik ze. In een tel vang ik een emotie op; in een houding een ambitie; in een uitstraling een verlangen; in een blik kwetsbaarheid en, gek genoeg, vaak meerdere aspecten tegelijk. Mens dat interessanter is dan die op een geënsceneerd digitaal ‘plaatje’. Ik heb geprobeerd ' medemens' te vangen in deze geschilderde figuren: in voorstelling, in kleur, in lijn en in (ontbrekende) vorm. Een (on)bekend mens die iets oproept. Een herkenning, een gevoel, een bevestiging of een emotie. Krachtig en kwetsbaar tegelijk. Mens met iets waar je langer naar kan kijken en die voor iedere kijker een eigen beleving of herkenning is.

Het doek is oud weerbarstig onbewerkt grof linnen uit 1906, gemaakt in de 'verdwenen' Twentse thuisweverijen en textiel fabrieken. Ook komt een deel uit grootmoeders kasten, nog opgerold als uitzet-product of gebruikt als beddengoed voor in de bedstede. Voor het verstevigen van dit oude linnen gebruikte ik o.a. harsproducten. "Mens' maakte ik met acrylverf, stiften, grafiet en water. Ik gebruikte penselen, paletmessen, vingers, poetslappen en kwasten, vooral oude versleten kwasten omdat die door hun staat een verrassend resultaat gaven.