HUIDIGE EXPOSITIE
15 september t/m 22 oktober 2022
‘De kracht van zacht & eenvoud, kunst waar je stil van wordt’
Lilian van den Einden
Annie Veldkamp
Linda de Beer
In de gastvrije galerie DNA te Deventer hangt op dit moment een rustgevende en intrigerende sfeer. Dit heeft te maken met de nieuwste expositie van kunstwerken, grotendeels gemaakt van vilt.
Drie viltkunstenaars laten ieder op hun eigen manier de veelzijdigheid van dit natuurproduct van wol zien: ‘De kracht van zacht & eenvoud, kunst waar je stil van wordt’.
Annie Veldkamp werkt op een intuïtieve manier waarbij structuren hun vorm krijgen.
Linda de Beer maakt werk met diepgang waarin persoonlijke thema’s verwerkt worden.
Het werk van Lilian van den Einden nodigt uit om waar te nemen wat er schuilt achter het beeld.
Een vernieuwend beeld ontstaat doordat de eeuwenoude ambachtelijke techniek van vilten is gecombineerd met zeefdruk, het gebruik van structuren en vezels als zijde en vlas en borduurwerk.
De abstracte werken nodigen uit tot kijken en beleven. Het vilt zorgt ook voor verbetering van de akoestiek.
Deze viltkunst is te zien samen met de beelden van Anneke Mensink en Noëlla Moen.
VERWACHT
27 oktober tot en met 26 november
Noordelijk Kunst Kader 2020
Wilma Wassing
Emy Noya
Rineke Hollemans
Rita Siemons
Froukje Dijkstra
Sikko Mulder
Houtsnede Rineke Hollemans
Wilma Wassing 'Hemelhond'
Sikko Mulder 'Rode muur'
Keramiek van Froukje Dijkstra
Werk van Emy Noya
Sieraden van Rita Siemons
1 december t/m 31 december 2022
‘Dichterbij’
Jilles Waagmeester
Sancla Hartong
Keramieken kop van Jilles Waagmeester
Jilles Waagmeester over zijn werk:
"Het ontstaansproces van een beeld is interessant.
Barbara Hepworth zei eens in een interview dat voordat zij aan een beeld begint te werken zij de gehele vorm al in haar hoofd heeft.
Op haar netvlies als het ware.
Dat heb ik niet.
Ik werk vaak vanuit een gegeven waarvan de omtrekken zo'n beetje helder zijn maar de invulling nog helemaal niet is bepaald.
Het ontstaansproces, waarin het zoeken, de twijfel en het ontdekken, het plotselinge zeker weten dat het goed zit om het de volgende morgen weer over een geheel andere boeg te gooien dat blijft voor mij de uitdaging van het metier.
Behoudens enkele uitzonderingen is in mijn werk de menselijke figuur altijd terug te vinden al dan niet tot in het extreme geabstraheerd zoals in de serie koppen die ik recentelijk maakte en bij DNA exposeer.
In veel van mijn werk ben ik geïnspireerd door Afrikaanse kunst.
In de serie koppen heb ik enkele beeldelementen overgenomen van de Lega stam (Congo)."
Schilderij van Sancla Hartong
Sancla Hartong over haar werk:
"Het persoonlijke is politiek”, schreef Hedy d’Ancona in 2003. Ik vind dat een mooie uitspraak en ik trek graag een link naar mijn eigen werk:
het persoonlijke is kunst. Want mijn werken zijn niet los te zien van waar ik mij beweeg en van wat mij raakt.
Inspiratie voor mijn werk doe ik op in de natuur waar ik graag ben. Soms worden dat landschap-achtige beelden, vaak ook werk dat zich beweegt op de grens van figuratief en abstract. Als je goed om je heen kijkt is er in iedere vierkante centimeter natuur of plant zóveel te beleven in kleur, vorm en compositie, dat ik graag minimale stukjes ervan het levenslicht laat zien in uitvergrote vorm (blow up).
Ik werk meestal op basis van mijn eigen ontdekkingen, die ik vaak eerst op foto vastleg. Dan ga ik op zoek naar hoekjes en plekken die me raken of fascineren en die gebruik ik als basis voor mijn werk.
De beelden die uiteindelijk ontstaan zijn geen exacte kopieën van het uitgangspunt: ik voel de vrijheid om delen te schikken en herschikken, dingen toe te voegen of weg te laten zodat tenslotte een beeld ontstaat waarvan ik denk: zo is het goed. Dat is een boeiend, vaak verrassend en intensief proces waarin zeker ook momenten voorkomen dat ik het even helemaal niet meer weet en dat ik de kwast in de hoek wil gooien.
Een niet te verwaarlozen rol laat ik graag over aan wat gaandeweg al schilderend ontstaat, niet van te voren bedacht, eigenlijk aan het eigen leven van het beeld. Dit levert soms verrassende nieuwe perspectieven op die me intrigeren en die verrijkend kunnen zijn. Soms kies ik ervoor ze deel te laten worden van het uiteindelijke beeld.
Mijn schilderijen hebben geen titel. Elke titel die ik ze zou geven zou in mijn opvatting sturend kunnen zijn voor wat de kijker erin ziet of eraan ervaart en dat zoek ik niet. Geen twee mensen ervaren precies het zelfde bij een beeld omdat iedere duiding of betekenis die je eraan geeft verbonden is met je eigen binnenwereld en met je eigen referentiekader.
Wat ik erin leg of aan ervaar als schilder is wat mij betreft dan ook voor mij, wat de kijker erin ziet of waardoor hij of zij misschien geraakt wordt is van de kijker, het is zijn of haar eigen unieke gewaarwording van het zelfde beeld.
En dat is nou juist zo mooi."